Przeciwstawiając tym miłościom niedojrzałym i romantycznym miłość pełną i dojrzały, psychologowie stwierdzają, -że powinna się ona cechować myśleniem realistycznym, umożliwiającym właściwe oceny i wybór partnera oraz ocenę własnego stanu uczuciowego zaangażowania. Szerszą charakterystykę i problemy miłości dojrzałej zawiera rozdział o „miłości małżeńskiej”. Tutaj tylko warto zaznaczyć, że te skądinąd słuszne cechy czy znamiona dojrzałego już uczucia są niezmiernie trudne do zrozumienia i zaakceptowania przez zakochanych ludzi. Bardzo trudno jest człowiekowi w tym czasie rozdzielić swoje marzenia i iluzje od prawdziwych i rzeczywistych wartości uczuć. W starożytnych Indiach już powiadano: „Trzy są źródła ludzkich popędów i pragnień: dusza, rozum i ciało. Pragnienia duszy — rodzą przyjaźń, rozumu — szacunek, ciała — pożądanie. Dopiero połączenie tych trzech pragnień rodzi miłość…” W pięknej metaforyce tych słów dostrzec można wyraźnie odwieczne dążenie człowieka do „miłor ści idealnej”, dojrzałej i głębokiej, w której naturalnie harmonizowałyby walory serca i umysłu. Osiągnięcie jednak takiego stanu jest sprawą niezmiernie trudną i złożoną, uwarunkowaną prawidłowym rozwojem poszczególnych etapów życia uczuciowego człowieka, jego osobowością, dojrzałością nie tylko psychiczno-emocjonalną, ale i na przykład społeczną.
