Ta niedobra zaborczość i wyłączność miłości rodzicielskiej do dziecka daje o sobie znać i w okresie późniejszym, kiedy pojawia się zainteresowanie dziecka płcią przeciwną, kiedy dziecko zaczyna dorastać, kiedy powstają już jego pierwsze uczucia i pierwsze miłosne fascynacje. I znowu trzeba zrozumieć, że więż z matką i dotychczasowym przyjacielem tej samej płci w dalszym ciągu istnieje, ale ulega już znacznemu rozluźnieniu. Na plan pierwszy wysuwa się teraz osoba ukochana, a dorastający syn lub córka potrzebują głównie matki czy przyjaciela jako słuchaczy, powierników i doradców ’ dla swego uczucia, którzy będą oceniać ich pierwsze wzloty i cierpienia miłosne.
Okres ten wymaga od rodziców szczególnie mądrego i taktownego postępowania, rozsądnego analizowania własnych niepokojów odnośnie samodzielności. córki lub syna, wystrzegania się brutalnych i raniących dzieci pytań w rodzaju: „o czym tak długo mówiliście?”, „co tam tak długo robiliście?”, czy wręcz drastycznych zapytań, na przykład „czy miałaś z nim stosunek?”. Są to błędy niewybaczalne. Nie wolno sugerować i wmawiać dzieciom intencji i czynów, jakich nie mają jeszcze zamiaru robić, bowiem okres powstawania więzi uczuciowej dość daleki jest jeszcze od zbliżeń fizycznych.
