Trudno jest konkretnie określić wiek, w którym następuje dojrzałość uczuciowa — stwierdza Kazimierz Imieliński — gdyż istnieją w tym względzie ogromne różnice indywidualne, wahające się od uzyskania dojrzałości emocjonalnej w 18 roku życia i braku tych cech u osobników „po czterdziestce” . Autor ten precyzuje także sześć podstawowych elementów stanowiących o stopniu dojrzałości uczuciowej człowieka. Są to: przewaga uczuć wyższych, społecznych nad niższymi, egoistycznymi (w powiązaniu z intelektem człowieka powodują docenianie interesu innego człowieka, jego dobra, sprzyjają powstawaniu dość długotrwałej więzi emocjonalnej);
zrównoważenie uczuciowe, tj. umiejętność opanowania silnych emocji negatywnych, przy których człowiek może tracić panowanie nad sobą; emocjonalna niezależność od środowiska, między innymi od dominacji rodziny; dobrze wykształcone poczucie rzeczywistości oraz brak agresywności i poczucia małowartościo- wości; umiejętność przystosowania się do życia w społeczeństwie, a zatem duża tolerancja, umiejętność zrozumienia zachowań innych ludzi; dążenie do aktywnego dalszego kształcenia uczuć altruistycżnych.