Wspominaliśmy już o permanentnym braku czasu współczesnego człowiśka; ten nieustanny brak •czasu rzutuje ujemnie na jego miłość. Wielu psychologów i lekarzy uważa także, iż ten stały pośpiech ludzi dorosłych i młodzieży wpływa na nich szkodliwie, gdyż powstaje wiele napięć emocjonalnych, które powodują z kolei właśnie wzrost aktywności seksualnej człowieka. Prowadzić to ma do tworzenia Się niekorzystnych społecznie sytuacji, tym bardziej że człowiek współczesny nie ma wielu możliwości po temu, aby nauczyć się obdarzać inne osoby miłością i łączyć w efekcie potrzeby seksualne z uczuciami. Mówi się, że obdarzania miłością czy tzw. ciepłymi uczuciami nie można się ■dzisiaj nauczyć od maszyny, z którą najczęściej staje człowiek do pracy, ani też w kontaktach służbowych, w których na ogół przywdziewa się chłodną „służbową maskę”. Ponieważ jednak potrzeba miłości jest jedną z podstawowych dla człowieka, to dąży on do jej zaspokojenia wszelkimi sposobami. Seksualizm ma w tych dążeniach odgrywać jedną z podstawowych ról, dzięki której człowiek chce ■zdobyć drugiego, który nie będzie mu obojętny i •odwzajemni uczucie miłości. A więc seks występuje tutaj jako metoda postępowania w stosunku do partnera mogącego nas „obdarzyć” miłością.
