Warto natomiast mieć świadomość, że ten etap w rozwoju uczuć dorastającej młodzieży jest szczególnie istotny dla późniejszego kształtu już ich dojrzałej miłości. W tym też okresie trudno jest często odróżnić, czy to jeszcze niegroźna i przejściowa miłość „cielęca” lub „szczenięca” szkolnego okresu, czy też już znamiona pierwszej „prawdziwej miłości” syna lub córki. Szkolne miłości są na ogół powierzchowne i nietrwałe. Ograniczają się niekiedy do marzeń o ukochanej .osobie, do obdarzania ją uczuciem na odległość. Na ogół pojawia się jednak również chęć zbliżenia się do przedmiotu miłości, wyznania mu swych uczuć i częstego przebywania w towarzystwie kochanej osoby, pragnienie odwzajemniania przez nią uczucia. Nie zawsze jednak dążenia te udaje się zrealizować ze względu na brak wprawy w nawiązywaniu kontaktów między dziewczętami a chłopcami. Zażenowanie, wstydliwość, onieśmielenie nie sprzyjają tym związkom. Dorastający zmieniają zresztą szybko przedmiot swego uczucia przy pierwszym niepowodzeniu. W zetknięciu obiekt miłości okazuje się zwykle daleki od ideału, co powoduje chwilowe zniechęcenie i rozczarowanie. Wobec potrzeby miłości zaczyna się jednak wkrótce nowe poszukiwanie jej przedmiotu. Miłość szkolna nie jest jednak jeszcze dojrzałą miłością, opartą na zasadzie świadomego wyboru partnera, lecz stanowi jeden z przejawów budzącego się popędu seksualnego i ogólnej pobudliwości emocjonalnej w okresie dorastania.
