Dojrzała więc miłość umożliwia najpełniejsze poznanie i doświadczenie subiektywnej natury siebie i drugiego człowieka, ponieważ partner jest wówczas najbardziej „otwarty”, irye działają psychiczne, mechanizmy obronne. Poza tym autentyczna miłość cechuje się jednocześnie troską, szacunkiem, odpowiedzialnością i dlatego nie ogranicza, nie zuboża indywidualności i rozwoju innej jednostki, lecz jeszcze bardziej go umacnia. Wspomniany już E. Fromm pisał: „Nie ,jesit .miłość emocją w sensie oddziaływania uczuciowego na kogoś, lecz aktywnym dążeniem do rozwoju i szczęścia drugiej osoby zakorzenianym we własnej zdolności do miłości” . Dodać til można, że podstawą wszelkich kontaktów miłości dojrzałej jest zdolność do identyfikacji, czyli doświadczania potrzeb partnera przez osobę kochającą, tak jakby były one jej własnymi. W ten sposób dwa „ja” łączą się w tnową całość odczuwaną jako szczególny rodzaj jedności. W takim zjednoczeniu w miłości doświadczanie przyjemnego lub nieprzyjemnego stanu drugiej osoby wywołuje podobne doznania u kochającego człowieka. Naturalnym skutkiem jest fakt, że powodowanie radości u drugiej jednostki stanowi cel wzajemnego kontaktu miłości (według M. Schlicka). W takich !relacjach pojawia się całkowita odpowiedzialność za partnera i troska o niego.
