Niezależnie jednak od wieku młodych ludzi, wśród pożądanych cech partnera najczęściej występują wymagania co do wyglądu zewnętrznego, atrakcyjności towarzyskiej i sposobu bycia. Wydaje się, że jest to skutek towarzysko-rozrywkowej konwencji „chodzenia ze sobą”. Gorzej, gdy te zewnętrzne atrybuty wybranego partnera całkowicie przesłonią sylwetkę jego osobowości, a szczególnie jego wady. Nie jest to wcale trudne, tym bardziej że, jak już wielokrotnie podkreślaliśmy, w tym okresie większość ludzi jest pod tak silnym wpływem uczuć i pragnień erotycznych (częsty jest również wpływ mody na określoną urodę), że właściwie nie są oni w stanie uzyskać prawdziwego obrazu przyszłego małżonka lub pa/tnera „do chodzenia”. Ich refleksja .rozumowa w tym czasie dotyczy głównie oceny tych najbardziej powierzchownych cech partnera, dostępnych jedynie wzrokowi.
Kontaktowanie się dwojga ludzi w okresie znajomości przedmałżeńskiej ma zazwyczaj charakter
odświętny. Widzą się w warunkach wypoczynku i zabawy (szczególnie młodzież miejska, gdyż wiejska ma częściej kontakt w pracy i poprzez bliskie sąsiedztwo), a więc w sytuacjach dość szczególnych, które stanowią tylko niewielki fragment „normalnego” życia. Nabierają wówczas o sobie wyobrażenia na podstawie tych właśnie kontaktów: przebiegających w sytuacjach, relaksu, odświętnych ubrań i zachowań. Rzutuje to dość znacznie na kryteria stosowane przez młodych przy ocenie przydatności ewentualnych kandydatów na męża lub żonę.