Gdybyśmy spróbowali uszeregować według hierarchii ważności oddziaływania wychowawcze, jakim podlega dziecko, to bez wątpienia na pierwszym miejscu należałoby wymienić dom rodzinny, który oddziałuje na człowieka we wszystkich fazach jego rozwoju. Szczególnie w okresie dorastania dzieci, pojawiania się ich pierwszych miłości pomoc rodziców jest nieodzowna i większość młodych tej pomocy oczekuje od matki i ojca. Tworzy się również w tym okresie szansa pozyskania zaufania dziecka, wzmocnienia więzów łączących go z domem. Pomaga w tym nasze zrozumienie i serdeczność, a także poważne potraktowanie tych emocji. W takiej atmosferze wcześniej nia ogół dochodzi do momentów, kiedy młody chłopak czy dziewczyna wprowadza do swego domu nową koleżankę czy nowego kolegę. To ‘już bardzo ważny krok, szansa na bliższe 'poznanie. I tu my, dorośli, musimy wykazać „dużo opanowania”’ nie wchodzić tak z rozpędu ,,butami w ich młode serca i marzenia”. Nie okazywać też jakiegoś szczególnego zainteresowania — nie peszyć, traktować jak innych kolegów i koleżanki. A już absolutnie nie dopytywać się o rodziców, o rodzeństwo. A po takim spotkaniu nie krytykować, nie wyśmiewać nietaktów czy braków urody, nie uprzedzać się do tak mało przecież znanego chłopca czy dziewczyny. Możemy,tym skrzywdzić i własne i czyjeś dziecko. Życie potwierdza, że te „pierwsze miłośoi” są na ogół gwałtowne i krótkotrwałe. Są jednak ważnym etapem w rozwoju świata ludzkich uczuć, są prawdziwe i podobno zawsze wraca się do nich wspomnieniami, jako do bardzo pięknych.
