Zmiana męskiego zachowania

Głosy krytyczne i wyniki badań naukowych zwracają wyraźną uwagę na zmiany zachodzące we wzorze męskich zachowań. Współcześni mężczyźni zaczynają poszukiwać nowej koncepcji swojej męskości, odpowiadającej wymogom dzisiejszej kobiety, która zakwestionowała przecież cały dotychczasowy układ między sobą a mężczyzną. Z dawnych stereotypów męskości pozostali współcześnie na placu miłosnych potyczek właściwie tyl- 'ko tzw. „seksmeni” i uwodziciele. Ci pierwsi (a jest ich w dalszym ciągu niemało) posługują się stereotypem męskości polegającej, ich zdaniem, wy- wyłącznie na maksymalnej sprawności seksualnej. Charakteryzują się niezwykle usztywnionym stanowiskiem w sprawach seksu, są przekonani o swoich kompetencjach w tym zakresie. Z partnerką nie prowadzą nigdy żadnych rozmów na ten temat — co najwyżej operują pieprznymi aluzjami, ostro odgraniczają świat męski od kobiecego, nie znoszą krytyki ze strony kobiet. Drugi typ — „kolekcjonera serc”, uwodziciela — prezentują mężczyźni, którym wystarcza samo zadowolenie zmysłowe, którzy biologizm w życiu erotycznym przedkładają nad problemy psychicznej więzi, dla których miłość staje się umowną grą, w której czasowa satysfakcja seksualna wystarcza zupełnie obu stronom. Uwodziciel powinien być „interesujący” i umieć rozproszyć monotonię i nudę, o powierzchownej galanterii — jak twierdzi wiele kobiet. Seksuolodzy natomiast dodają, że osobowość uwodzicieli z reguły cechują różne nieprawidłowości i sztuka uwodzenia ma na celu zaspokoić niedojrzałą erotykę (dominanta biologizmu, pragnienia zabawy, nowości, ciekawości) lub spełnia funkcje zastępcze, czy jest sprawdzianem sprawności seksualnych .