Okres roman-tyzmu uczynił miłość tragiczną i wzniosłą. Postawił kobietę na piedestale ideałów. Stała się ona niemal mitycznym podmiotem uwielbienia. Miłość romantyczna, tragiczna, wzniosła i niepospolita była często niespełnieniem i cierpieniem. Goethe w Cierpieniach młodego Wertera stworzył model miłości powielony nie tylko w literaturze, ale także w życiu. Samobójstwa, których przyczyną było tragiczne, napotykające przeszkody uczucie, nie były wówczas rzadkością. Ofiara, wyrzeczenie, cierpienie — oto podstawowe cechy sentymentalnej i romantycznej miłości. Współczesną siłę tych romantycznych mitów potwierdza Mikołaj Kozakiewicz w książce pt. O miłości prawie wszystko, „Powiedzmy sobie szczerze, że jeszcze my dzisiaj, wychowani na twórczości romantyków — Mickiewicza i Słowackiego, ilekroć myślimy o wielkiej czy prawdziwej miłości, tylekroć mamy na myśli jej romantyczny kształt” *. Zastrzega jednak, że ta fascynacja romantyczną miłością nie oznacza wcale, iż współcześni pragną realizować w swoim życiu ten dziewiętnastowieczny model miłości,, w jego już historycznej i należącej do przeszłości postaci.
